Политолог Валерий Карбалевич считает общие обвинения в адрес всех беларусов от украинцев не только несправедливыми, но и не прагматичными. При этом прагматизм — это то, что официальный Киев виртуозно демонстрирует относительно режима Лукашенко.
Об этом эксперт пишет в своем телеграм-канале.
Проблема обострилась после того, как часть украинцев возмутилась присуждением Нобелевской премии мира одновременно беларускому, украинским и российским правозащитникам. Также на днях Светлана Тихановская обратилась к Владимиру Зеленскому с предложением о сотрудничестве, но ответа не получила.
Читайте также: Нобелевский комитет решил, что эпицентр борьбы за мир и свободу сейчас на постсоветском пространстве
Советник Офиса президента Украины Алексей Арестович в эфире «Фейгин LIVE» признал, что многие украинцы и на государственном, и на общественном уровне не правы в отношении беларусов, потому что не разделяют режим и народ.
Арестович назвал «беларуский вопрос» одной из главных ошибок во время этой войны, а также признал, что в украинском «коллективном бессознательном победила формула «все беларусы — ********».
«Тут можна адзначыць, што калектыўнае несвядомае і не павінна ўсё дакладна разумець — менавіта таму, што яно несвядомае. Пытанне хутчэй да палітыкаў, якія павінны кіравацца больш рацыянальнымі рэчамі», — пишет Карбалевич.
Читайте также: «А если бы Янукович правил столько же, сколько и Лукашенко»: Арестович эмоционально защитил беларусов перед украинцами
Причина этого частично очень проста: война делает ситуацию черно-белой.
Стоит напомнить, что Киев довольно бесцеремонно критиковал политиков и политику стран Запада, например, Германии, Венгрии.
Однако в отношении Беларуси украинский политический класс руководствуется сочетанием сложносочетаемых подходов: Realpolitik и концепта коллективной вины.
«Калі гаварыць пра Realpolitik, то такі курс цалкам зразумелы і рацыянальны. Кіеў вельмі не хоча з’яўлення яшчэ аднаго фронту з поўначы і ўсімі сіламі імкнецца залагодзіць, не злаваць Лукашэнку, каб не справакаваць яго на вайну, на паўнавартасны ўдзел беларускага войска ў расейскай агрэсіі. Таму і трымае дыстанцыю ад Офісу Ціханоўскай, каб лішні раз не цвяліць афіцыйны Менск.
Прычым тут мы назіраем яшчэ адзін парадокс. Ва ўкраінскіх мэдыя, экспэртнай супольнасьці, заявах афіцыйных асобаў дамінуе думка, што цяпер Лукашэнка — марыянетка Пуціна, ён нічога не вырашае, Беларуссю кіруе Масква. Але калі так, то чаго баяцца злаваць Лукашэнку: ад яго ж нібыта нічога не залежыць?»
Здесь, по словам политолога, прагматичный курс относительно официального Минска вступает в противоречие с идеологической ортодоксией концепта коллективной вины.
Читайте также: «Если российская армия куда-то приходит, то это надолго». Могут ли у Лукашенко перехватить управление военными?
«Калі ў дачыненні да Расеі і расейцаў такі падыход мае хоць нейкае абгрунтаванне (большасць расейскага насельніцтва падтрымлівае вайну і Пуціна), то стасоўна Беларусі гэта вялікая памылка. Бо беларусы не выбралі Лукашэнку ў 2020 годзе; толькі невялічкі працэнт беларусаў падтрымлівае ўдзел сваёй краіны ў гэтай вайне. Таму агульнае абвінавачванне ўкраінцамі беларусаў у саўдзеле ў агрэсіі ня толькі несправядлівае. Такому падыходу бракуе якраз таго прагматызму, які афіцыйны Кіеў віртуозна дэманструе адносна рэжыму Лукашэнкі.
А прагматызм у гэтым пытанні якраз палягаў бы ў тым, каб прапанаваць беларускаму грамадству саюз, кааліцыю ў супрацьдзеянні агульнаму праціўніку, найперш Расеі (калі ўжо не хочацца злаваць Лукашэнку, то часова можна вынесці яго за дужкі).
Арастовіч прызнаў памылкі. Але праблема ў тым, што не ён вызначае палітыку афіцыйнага Кіева. Арастовіч толькі дарадца Офісу прэзідэнта на грамадскіх асновах. Таму лічыць яго голасам афіцыйнага Кіева можна вельмі ўмоўна».
Оцените статьюНаш канал в Telegram. Присоединяйтесь!
Есть о чем рассказать? Пишите в наш Telegram-бот. Это анонимно и быстро
Подпишитесь на наши новости в Google
