Былы палітзняволены Ілля Ягораў у інтэрв’ю BG.Media мінулай восенню падзяліўся планамі перайсці на беларускую мову. Мы паразмаўлялі з хлопцам на гэтую тэму, даведаліся, як поспехі і якія рэакцыі на мову даводзіцца атрымоўваць на фоне вайны.
Читайте также: «Хороводник» Илья Егоров о возвращении в Беларусь: «Для чего мы тогда стояли и боролись за это все в 2020 году?»
Ілля жыве ў Вільні з восені 2021 года. Пра пераход на беларускую мову задумаўся, калі пераехаў у Літву і стаў сустракаць беларускамоўных людзей.
«Калі я сюды прыехаў, то першапачаткова з усімі размаўляў па-расейску. Потым пачаў сустракаць людзей, якія размаўлялі выключна па-беларуску. Мне стала цікава. Я адчуў, што ў нашай мове ёсць адзінства. На тое мы і беларусы. Наша краіна стала моцна русіфікаванай, і часам сорамна становіцца, калі ты людзям кажаш, што вельмі дрэнна ведаеш беларускую. Ніколі не думаў, як яна мне можа спатрэбіцца і дзе. А насамрэч я зразумеў, што наша сіла ў нашай мове. Беларуская мова нас моцна аб’ядноўвае».
З таго часу Ілля стаў спрабаваць паступова пераходзіць на беларускую.
«Калі размаўляеш з людзьмі, якія з табой размаўляюць па-беларуску, вельмі складана потым пераключыцца на расейскую».
Аднак з беларусамі хлопец камунікуе мала, таму працэс ідзе складана. Сярод яго знаёмых-беларусаў у Вільні апошнім часам на беларускую перайшло вельмі шмат людзей. Ілля звязвае гэта з пачаткам вайны. Ён сустрэў таксама аднаго літоўца, які на фоне вайны адмовіўся ад расейскай. Для самога Іллі вайна таксама стала матывам вучыць беларускую. А сама цікавасць да мовы і культуры зарадзілася ў 2020 годзе.
«Калі я вучыўся ў школе, то да беларускай мовы ставіўся цалкам нейтральна. Мне проста было нецікава яе вывучаць. Калі надышоў 2020 год, калі я пачаў сустракаць людзей, якія размаўляюць па-беларуску, асабліва калі я звольніўся, і валанцёры падыходзілі і загаворвалі па-беларуску, мне было настолькі сорамна, што я яе не ведаю!»
Беларускай культурай і гісторыяй Ілля пачаў больш цікавіцца ўжо ў Літве. Краіна стала даволі цікавым гістарычным месцам, звязаным з Беларуссю. Гісторыя ў прынцыпе пачала падабацца.
Знаёмыя хвалілі за спробы размаўляць па-беларуску, хоць і «крыва».
«Я кажу: «Хлопцы, вы мяне прабачце за маю беларускую, дрэнна ведаю». Чалавек кажа: «Ніколі не саромся гэтага. Будзеш размаўляць з людзьмі — усё з часам прыйдзе. Лепш гавары хоць неяк, слова беларускае, слова рускае, але паступова ты будзеш пераходзіць».
Месяц таму Ілля сышоў з працы, дзе з ім не разлічыліся. Фонд BYSOL сабраў грошы для дапамогі берасцейцу.
Читайте также: Экс-политзаключенному собрали деньги, в Пинске появилось два микрорайона: Что произошло в Бресте и области 29 мая
На працы хлопец камунікаваў у асноўным з літоўцамі. Карыстаўся мяшанкай моў — расейская, літоўская, ангельская. Часам хтосьці з літоўцаў ведае польскую, і тады, выкарыстоўваючы беларускую, можна больш-менш паразумецца.
Па словах Іллі, за час вайны стаўленне літоўцаў да беларусаў не стала горшым. Калі чуюць па акцэнце, што не мясцовы, першае пытанне, якое задаюць: «Ты з Украіны?» — «Не, я з Беларусі». Гэтая навіна не расчароўвае. Абураюцца тыя, у каго быў асабісты дрэнны вопыт з беларусамі, хто браў беларусаў на працу, а яны ставіліся безадказна, запівалі і г.д.
Наш канал в Telegram. Присоединяйтесь!
Есть о чем рассказать? Пишите в наш Telegram-бот. Это анонимно и быстро
Подпишитесь на наши новости в Google
Сообщить об опечатке
Текст, который будет отправлен нашим редакторам: