Прэзумпцыя невінаватасці не дзейнічае на дэкрэт №3

Адно з асноўных пытанняў, якое хвалявала ўдзельнікаў сустрэчы: што рабіць, калі ліст з падатковых органаў прыйшоў, але ты не тунеядзец? Сярод людзей усё часцей можна пачуць меркаванне, што ў такім выпадку можна ніяк на яго не рэагаваць і не траціць свой час на доказы. Аднак гэта памылка. У дадзеным выпадку прэзумпцыя невінаватасці не працуе. Калі чалавек не даказаў, што яго запісалі ў тунеядцы беспадстаўна, усё роўна прыйдзецца плаціць. А са зборам доказаў могуць узнікнуць цяжкасці. Асабліва гэта датычыцца людзей, якія не маюць досведу зносін з дзяржорганамі і нейкіх базавых ведаў заканадаўства. Яны часта лічаць, што прасцей заплаціць гэты збор, нават калі грошы прыйдзецца пазычаць, чым траціць час, сродкі і нервы на тое, каб ад яго «адхрысціцца».

«Як толькі з’явіўся гэты дэкрэт, адразу некалькі дзесяткаў чалавек звярнуліся да мяне з пытаннем, як яго абыйсці. Мы селі з калькулятарам, палічылі. Атрымалася, што, у прынцыпе, выбрана такая сума, што часам прасцей яе заплаціць, чым траціць сілы і сродкі на тое, каб яе абмінуць», — заўважыў падчас сустрэчы адвакат Сяргей Магонаў, які апошнія месяцы рэгулярна займаецца справамі тунеядцаў.

Аднак выйсце ёсць. У дэкрэце ясна сказана, што да асоб, якія ўдзельнічаюць у фінансаванні дзяржаўных расходаў, а значыць не з’яўляюцца тунеядцамі, адносяцца беларусы, якія, напрыклад, зарэгістраваны і пражываюць ў сельскім населенным пункце або ў пасёлку гарадскога тыпу і вядуць прыватную падсобную гаспадарку. Доказам такой дзейнасці з’яўляецца даведка з сельсавету.

Гараджане могуць зарэгістравацца плацельшчыкамі адзінага падатку. Спіс відаў дзейнасці, якія прадугледжваюць яго плату, досыць шырокі. Плацельшчык адзінага падатку ўдзельнічае ў фінансаванні дзяржрасходаў, а значыць не павінен плаціць збор за тунеяцтва.

Тым, хто атрымаў «ліст шчасця» з падатковай, Сяргей Магонаў радзіць абавязкова на яго неяк адрэагаваць, незалежна ад таго, лічыць сябе адрасат тунеядцам ці не.

«Калі чалавек не плаціць і інфармуе пра гэта падатковую, то матэрыялы передаюцца на прыцягненне яго да адміністрацыйнай адказнасці. Калі чалевек не плаціць і не паведамляе пра гэта, яны передаюцца на прымусовае выкананне. І пакуль судовы выканаўца спрабуе гэтыя грошы з чалавека спагнаць, можна папасці яшчэ пад некалькі артыкулаў кодэксу. Дзяржорганы могуць абмежаваць правы на выезд за мяжу, адабраць пасведчанне кіроўцы, заблакаваць мабільны тэлефон», — папярэдзіў Магонаў.

Асобнае пытанне — беларусы, якія працуюць у Расіі. З-за адсутнасці мяжы і пашпартнага кантролю падцвердзіць пячаткай выезд у гэтую краіну немагчыма. У дэкрэце нічога не сказана, як працуючыя ў Расіі могуць даказаць, што не з’яўляюцца тунеядцамі. Канкрэтнага адказу на гэтае пытанне не маюць і падатковыя органы. Можна прынесці дагавор найму жылога памяшкання, дакумент аб рэгістрацыі. Аднак ці будуць гэтыя паперы доказам для інспекцыі — стане вядома толькі на практыцы. На думку Сяргея Магонава, многае будзе залежаць ад цвёрдасці і ўпэўненасці так званага тунеядца.